Rok szkolny 2020/2021, opublikowano w grudniu 2020

Daria Tarkowska, uczennica klasy 2f, młoda tancerka, laureatka turnieju „BUT”

-Zacznijmy od pytania co tańczysz i od jak dawna?

Daria Tarkowska: Tańczę modern jazz od ponad czterech lat.

-Dlaczego akurat modern jazz? Co ma ten taniec, czego nie mają inne?

Daria Tarkowska: Zaczęło to się tak, że najpierw tańczyłam dancehall. Mama zapisała mnie na te zajęcia. Kiedy odeszła trenerka, za namową przyjaciółki poszłam na lekcje modern jazzu. Tam zobaczyłam, czym tak naprawdę jest prawdziwy taniec z zasadami. Trzeba połączyć go trochę z aktorstwem, nauczyć się wyrażać emocje.

-Bardziej motywują Cię sukcesy czy porażki?

Daria Tarkowska: Jeżeli chodzi o turnieje, to brałam udział tylko w dwóch. Raz z grupą ponieśliśmy porażkę i nie udało nam się nic zająć. Natomiast następnym razem zajęliśmy trzecie miejsce. Przed turniejami na pewno towarzyszył mi stres. Myślę, że zarówno sukcesy jak i porażki motywują mnie do dalszych działań. Nie biorę udziału w wielu zawodach, ponieważ modern jazz nadaje się bardziej na deski teatru, jest po części aktorstwem.  

-Czy możesz coś więcej powiedzieć o tych turniejach?

Daria Tarkowska: Pierwszego turnieju za bardzo nie pamiętam, ale odbył się w Toruniu. Natomiast ten drugi turniej, na którym zajęliśmy trzecie miejsce był w Bydgoszczy, 2 lata temu. Był to konkurs pod nazwą „BUT”. Nasza grupa była tam po raz pierwszy, występowaliśmy jako debiuty.

-Pamiętasz, co czułaś, kiedy po raz pierwszy poszłaś na lekcje tańca?

Daria Tarkowska: Tak pamiętam. Byłam w szoku, że te lekcje tak wyglądają. Najpierw jest rozgrzewka, potem rozciąganie, ale takie bardzo mocne. Pomyślałam sobie, jak można się tak rozciągać, przecież to są tortury! (śmiech). Co dwie lekcje mamy siłówki, później jest tańczenie. Tak, jak już wspomniałam byłam w szoku, ale mimo wszystko zafascynowało mnie to. Poznałam mnóstwo świetnych ludzi, z którymi mam kontakt do dziś. Nie sądziłam, że tak wygląda przyjaźń taneczna. Oczywiście zawsze jest jakaś rywalizacja, ale wspieramy się.

-Prowadziłaś również zajęcia z dziećmi. Od czego to się zaczęło? Czy możesz coś więcej powiedzieć o tych lekcjach?

Daria Tarkowska: Tak prowadziłam, ale niestety musiałam już zrezygnować, ponieważ zaczęła się druga klasa i rozszerzenia. Mimo wszystko stawiam naukę na pierwszym miejscu. Kiedy prowadziłam zajęcia z dziećmi towarzyszył mi duży stres. Ich rodzice siedzieli obok na fotelach i wszystkiemu się przyglądali. Zaczęło to się tak, że nasza liderka grupy wyjechała, ktoś musiał zająć jej miejsce i padło na mnie. Był to również czas, kiedy mogłam dorobić trochę pieniędzy. Dzieci były super! Trafiła mi się najmłodsza grupa i trochę się bałam, ponieważ dzieci mogą czasami płakać bez większego powodu. Na pewno są to trudniejsze zajęcia niż ze starszą grupą, ale dałam radę. Dzięki tej pracy nauczyłam się dużej cierpliwości. Dzieci bardzo mnie polubiły. Najbardziej w pamięci utkwił mi moment, kiedy to po zakończonym występie podbiegły do mnie i przytuliły. Było to bardzo urocze i wzruszające.

-Co uważasz za swoje największe osiągnięcie?

Daria Tarkowska: Ogólnie cały progres, jaki do tej pory zrobiłam. Pamiętam swoje początki. Dołączyłam do grupy, która trenowała już od jakiegoś czasu, a ja byłam zupełnie początkująca. W świecie tańca byłam już stara, miałam 12 lat. Najbardziej dumna jestem z tego, że w ciągu czterech miesięcy udało mi się wszystko nadrobić. Właśnie to uznaję za swoje największe osiągnięcie.

-Co Cię inspiruje i napędza?

Daria Tarkowska: Inspiruje mnie muzyka i to jak widzę taniec moich idoli, to jak oni ukazują emocje i odbierają muzykę. Jednym z nich jest Ildar Gainutdinov. Jego technika taneczna i aktorstwo to coś pięknego. To, co mnie napędza, to moje treningi i progresy, które robię, np. kiedy zamiast trzech piruetów zrobię cztery to napędza mnie to, żeby zrobić jeszcze więcej.

-Jak widzisz swoją przyszłość? Planujesz wiązać ją z tańcem czy iść w zupełnie innym kierunku?

Daria Tarkowska: Kiedy pierwszy raz poszłam na lekcje tańca, byłam bardzo w niego zapatrzona i chciałam iść w tym kierunku, jednakże teraz wiem, że jest wielu bardzo utalentowanych tancerzy i trudno będzie się wybić. Oczywiście cały czas chcę tańczyć i doskonalić się w tym, ale traktuję to jako hobby. Uważam, że jest to dobry sposób na dorabianie. Podczas studiów chciałabym prowadzić zajęcia. Wiem jedno, że taniec na zawsze pozostanie w moim sercu.

-Bardzo dziękuję za wywiad. Życzę dalszych sukcesów.                         

Z Darią Tarkowską rozmawiała Zuzanna Kruczek                  

Grudzień 2020 r.